Tytuł książki: Cisza. Kronika życia pewnego mordercy
Oryginalny tytuł: Still. Chronik eines Mörders
Autor: Thomas Raab
Wydawnictwo: Albatros
Ilość stron: 352
Data wydania: 13.09.2017
Karl Heidmann od urodzenia cierpi na nadwrażliwość
słuchu. Chłopiec słyszy każdy najdrobniejszy i najcichszy nawet szmer w pobliżu
lub odgłos bicia serca osoby będącej w pobliżu, co wywołuje niewyobrażalną falę
cierpienia. Mimo całej miłości, jaką przelewali na niego rodzice, ciężko było
im prowadzić normalne życie. Lekarze nie potrafili postawić trafnej diagnozy,
ponieważ w opisywanych czasach w małych miastach, zarówno mentalność ludzi była
inna jak i medycyna nie była tak rozwinięta jak w tej chwili.
Rodzicom naszego bohatera udało się stworzyć dla
niego azyl w piwnicy, która przynosi mu ukojenie, ponieważ tłumi te hałasy.
Mimo tego chłopiec słyszy różne rozmowy lub po prostu odgłosy życia
codziennego, które prowadzą na górze w domu jego rodzice. Kluczowym momentem w
życiu Karla jest moment, kiedy jest świadkiem samobójstwa swojej matki.
Niestety kobieta była zbyt przytłoczona ich sytuacją i cierpiała na depresję.
To określiło kierunek, jaki obrało życie chłopca. On w tym wydarzeniu znalazł
wyzwolenie oraz upragnioną ciszę.
Ciężko mi tę książkę porównać do jakiejkolwiek
innej, którą znam, bo żadne porównanie nie byłoby trafne. Ta lektura jest
bardzo specyficzna, trudna i zapewni Wam emocjonalny roller coaster. Historia
opisana w książce jest ciężka, ponieważ ukazuje czytelnikowi życie seryjnego
mordercy od momentu jego narodzin, a nawet zaczyna się wcześniej, bo zaczyna
się opisem, skąd pochodzili jego rodzice.
„Cisza. Kronika życia pewnego mordercy” jest
genialna pod względem psychologicznym – w tak dobry sposób poznajemy umysł
mordercy od podszewki, znamy każdą jego myśl oraz motywy, które nim kierują. Ta
książką dostarczy Wam mnóstwa dylematów i powodów do refleksji. Jest napisana obiektywnie
– autor przez całą książkę nie ocenia zachowania Karla, a ja czytając tę
książkę cały czas byłam rozdarta, ponieważ z jednej strony strasznie
współczułam temu chłopcu, który od urodzenia przeszedł straszne i trudne
rzeczy, które go naznaczyły, a z drugiej jednak stał się mordercą. Nie dostał
należytej pomocy, opieki, zrozumienia i pozostał zdany sam na siebie wzbudzając
tym wielokrotnie we mnie żal i współczucie, ale czy to jednak wystarczy, aby
wytłumaczyć jego czyny? Właściwie ciężko mi opisać słowami to jak czułam się
podczas czytania tej książki.
Książka nie jest lekka i jeśli chcecie w pełni
docenić jej głębię to nie jest również lekturą na jeden wieczór. Jest mocna,
dostarczy Wam mnóstwa wrażeń i na długo po jej odłożeniu nie da Wam o sobie zapomnieć.
Polecam!
Moja ocena: 8/10
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Albatros.
